به گزارش خبرگزاری حوزه، روز سوم شعبان المعظم روز میلاد با شعادت امام حسین(ع) و روز بسیار مبارکی است؛ شیخ طوسی در کتاب «مصباح» فرموده است: در این روز حضرت حسین بن علی(ع) متولّد شد و در توقیع(دست‌نوشت) شریف حضرت امام حسن عسکری(ع) به قاسم بن علاء همدانی، وکیل آن حضرت آمده است که: مولایمان امام حسین(ع) در روز پنجشنبه سوم شعبان متولّد شد، پس آن روز را روزه بگیر و این دعا را بخوان:

اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِی هٰذَا الْیَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَوِلادَتِهِ، بَکَتْهُ السَّماءُ وَمَنْ فِیها، وَالْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها، وَلَمَّا یَطَأْ لابَتَیْها، قَتِیلِ الْعَبْرَةِ، وَسَیِّدِ الْأُسْرَةِ، الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ یَوْمَ الْکَرَّةِ، الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ، وَالشِّفاءَ فِی تُرْبَتِهِ، وَالْفَوْزَ مَعَهُ فِی أَوْبَتِهِ، وَالْأَوْصِیاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قائِمِهِمْ وَغَیْبَتِهِ، حَتّیٰ یُدْرِکُوا الْأَوْتارَ، وَیَثْأَرُوا الثَّارَ، وَیُرْضُوا الْجَبَّارَ ، وَیَکُونُوا خَیْرَ أَنْصارٍ، صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِمْ مَعَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ .

خدایا، از تو می‌خواهم به‌حق مولود در این روز که به شهادتش وعده داده شد پیش از برخاستن صدایش و قبل از ولادتش، آسمان و هرکه در آن است، زمین و هر که بر آن است بر او گریست در حالی‌که هنوز قدم در جهان نگذاشته بود، کشته اشک، سرور خاندان، مددیافته به یاری روز بازگشت، پاداش شهادتش اینکه امامان از نسل اویند و شفا در خاک اوست و پیروزی با اوست درگاه بازگشتش و جانشینان از خاندانش پس از قیام‌کننده‌شان و غیبت او تا انتقام گیرند و خون‌خواهی نمایند و حضرت جبّار را خشنود سازند و بهترین یاران دین حق شوند، درود خدا بر ایشان همگام با رفت‌وآمد شب و روز.

اللّٰهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَیْکَ أَتَوَسَّلُ وَأَسْأَلُ سُؤالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِیءٍ إِلیٰ نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِی یَوْمِهِ وَأَمْسِهِ ، یَسْأَلُکَ الْعِصْمَةَ إِلیٰ مَحَلِّ رَمْسِهِ؛ اللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَعِتْرَتِهِ ، وَاحْشُرْنا فِی زُمْرَتِهِ ، وَبَوِّئْنا مَعَهُ دارَ الْکَرامَةِ وَمَحَلَّ الْإِقامَةِ .

خدایا! به‌حق آنان به تو توسّل می‌جویم و از تو درخواست می‌کنم درخواست گنه‌کار معترف به گناه و بد کرده به خود با اموری که در امروز و دیروزش کوتاهی نموده، از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه می‌خواهد؛ خدایا! بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را در جمع او محشور کن و همراه وی در بهشت و جایگاه ابدی جای ده.

اللّٰهُمَّ وَکَما أَکْرَمْتَنا بِمَعْرِفَتِهِ فَأَکْرِمْنا بِزُلْفَتِهِ ، وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُ وَسابِقَتَهُ ، وَاجْعَلْنا مِمَّنْ یُسَلِّمُ لِأَمْرِهِ ، وَیُکْثِرُ الصَّلاةَ عَلَیْهِ عِنْدَ ذِکْرِهِ ، وَعَلیٰ جَمِیعِ أَوْصِیائِهِ وَأَهْلِ أَصْفِیائِهِ ، الْمَمْدُودِینَ مِنْکَ بِالْعَدَدِ الاثْنَی عَشَرَ ، النُّجُومِ الزُّهَرِ ، وَالْحُجَجِ عَلیٰ جَمِیعِ الْبَشَرِ.

خدایا! همچنان که ما را به شناسایی‌اش گرامی داشتی پس ما را به تقرّب به آن حضرت گرامی دار و رفاقت و سابقه محبّت با او را روزی ما فرما و ما را از کسانی قرار ده که فرمانش را تسلیم می‌شوند و به هنگام بردن نامش صلوات زیاد بر او می‌فرستند و هم بر همه جانشینان و خاندان برگزیده‌اش، آن یاری شدگان از سوی تو به عدد دوازده، آنان‌که ستارگان درخشانند و حجّت‌های الهی بر تمام بشر،

اللّٰهُمَّ وَهَبْ لَنا فِی هٰذَا الْیَوْمِ خَیْرَ مَوْهِبَةٍ ، وَأَنْجِحْ لَنا فِیهِ کُلَّ طَلِبَةٍ ، کَما وَهَبْتَ الْحُسَیْنَ لُِمحَمَّدٍ جَدِّهِ ، وَعاذَ فُطْرُسُ بِمَهْدِهِ ، فَنَحْنُ عائِذُونَ بِقَبْرِهِ مِنْ بَعْدِهِ نَشْهَدُ تُرْبَتَهُ وَنَنْتَظِرُ أَوْبَتَهُ ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ.

خدایا! ببخش بر ما در این روز بهترین بخشش را و برآور برای ما هر خواسته‌ای را، چنان‌که حسین را به محمّد جدّش بخشیدی و فطرس به گهواره‌اش پناهنده شد و ما پناهنده به مزار اوییم پس از شهادتش، بر تربتش حاضر می‌شویم و بازگشتش را انتظار می‌کشیم، آمین ای پروردگار جهانیان.

بعد از این دعا، می‌خوانی دعای امام حسین(علیه‌السلام) را و این آخرین دعای آن حضرت است در روزی که دشمنانش فزونی گرفتند، یعنی روز عاشورا:

اللّٰهُمَّ أَنْتَ مُتَعالی الْمَکانِ ، عَظِیمُ الْجَبَرُوتِ ، شَدِیدُ الْمِحالِ ، غَنِیٌّ عَنِ الْخَلائِقِ ، عَرِیضُ الْکِبْرِیاءِ ، قادِرٌ عَلیٰ مَا تَشاءُ ، قَرِیبُ الرَّحْمَةِ ، صَادِقُ الْوَعْدِ ، سَابِغُ النِّعْمَةِ ، حَسَنُ الْبَلاءِ ، قَرِیبٌ إِذا دُعِیتَ ، مُحِیطٌ بِما خَلَقْتَ ، قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ إِلَیْکَ ، قادِرٌ عَلیٰ مَا أَرَدْتَ ، وَمُدْرِکٌ مَا طَلَبْتَ ، وَشَکُورٌ إِذا شُکِرْتَ ،وَذَکُورٌ إِذا ذُکِرْتَ ، أَدْعُوکَ مُحْتاجاً ، وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ فَقِیراً ، وَأَفْزَعُ إِلَیْکَ خائِفاً ، وَأَبْکِی إِلَیْکَ مَکْرُوباً ، وَأَسْتَعِینُ بِکَ ضَعِیفاً ، وَأَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً ، احْکُمْ بَیْنَنا وَبَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ ، فَإِنَّهُمْ غَرُّونا وَخَدَعُونا وَخَذَلُونا وَغَدَرُوا بِنا وَقَتَلُونا ، وَنَحْنُ عِتْرَةُ نَبِیِّکَ وَوَلَدُ حَبِیبِکَ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللّٰهِ الَّذِی اصْطَفَیْتَهُ بِالرِّسالَةِ وَائْتَمَنْتَهُ عَلیٰ وَحْیِکَ ، فَاجْعَلْ لَنا مِنْ أَمْرِنا فَرَجاً وَمَخْرَجاً بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا تو بلندمرتبه و بزرگ جبروتی و در عذاب بس سختگیری، از آفریدگان بی‌نیازی، کبریایی‌ات فراگیر است، بر هرچه می‌خواهی توانایی، رحمتت به بندگان نزدیک است، وعده‌ات راست، نعمتت کامل و آزمونت نیکوست، هنگامی‌که خوانده شوی بسیار نزدیکی، به آنچه آفریدی احاطه داری، برای آن‌که توبه کند پذیرای توبه‌ای، بر هرچه اراده کنی توانایی و آنچه را بجویی به دست آوری، هرگاه سپاس شوی، سپاس پذیری و هرگاه یاد شوی یاد کنی، از سر نیاز تو را می‌خوانم و با احتیاج به‌سوی تو میل می‌کنم و بیمناک به‌جانب تو پناه می‌آورم و غمگین به درگاهت گریه می‌کنم و در کمال ناتوانی از تو کمک می‌خواهم و برای کفایت امورم بر تو توکل می‌نمایم، بین ما و بین قوم ما [به‌حق] داوری کن که آنان ما را فریفتند و به ما نیرنگ زدند و از یاری ما دست کشیدند و با ما بی‌وفایی نمودند و ما را کشتند و حال آنکه ما عترت پیامبر تو و فرزند محبوب تو، محمّد بن عبدالله هستیم، آن‌که او را به رسالت برگزیدی و بر وحی خود امین قرار دادی، در کار ما گشایش و راه رهایی از مشکل قرار ده، به مهرت ای مهربان‌ترین مهربانان.

ابن عیاش گفت: از حسین بن علی بن سفیان بزوفری شنیدم که می‌گفت: امام صادق(ع) این دعا را، در این روز می‌خواند و نیز فرمود این دعا از دعاهای روز سوم شعبان است که روز ولادت امام حسین(ع) است.